pudorem sanctitatemque L

1) отменять, уничтожать ( на основании всенародного опроса) (leges Vr, C); сводить на нет, упразднять ( pudorem sanctitatemque L)

2) отнимать, лишать (alicui fidem Pl, magistratum C)

ab-rogo, āvī, ātum, āre, publiz. t.t., nach vorhergegangener Anfrage beim Volke, also durch förmlichen Beschluß I) ein schon bestehendes Gesetz ganz abschaffen, -aufheben (vgl. derogo), legem, Cic.: plebei scitum antiquo abrogoque, Liv. – übtr., übh. zunichte machen, aufheben, cum ea (lege) pudorem sanctitatemque feminarum, Liv.: Lycurgi leges moresque, Liv.: poenas sibi, sich für straflos halten, Sen. poët. – Partiz. Perf. im Plur. subst., abolita atque abrogata retinere, Quint. 1, 6, 20. – II) jmdm. ein Staatsamt abfordern, abnehmen, alci magistratum, imperium, Cic. – übtr., übh. entziehen, alci fidem, den Kredit, Cic.: nimium scriptis meis, Ov.

sanctĭtas, ātis, f. [sanctus].

Inviolability, sacredness, sanctity:

tribunatūs,

Cic. Sest. 37, 79: regum, Caes. ap. Suet. Caes. 6; cf.: regii nominis, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. G. 4, 211:

sanctitas templi insulaeque,

Liv. 44, 29:

templo sanctitatem tribuere,

Tac. A. 3, 62 fin.; cf.:

augusti atque inviolati soli,

Liv. 45, 5:

fori,

Quint. 11, 3, 58:

mecum deorum et hominum sanctitates omnes et religiones afuerunt,

Cic. Red. in Sen. 14, 34: propter sanctitatem aliquam, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 9, 8: patria sanctitas, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—

(Acc. to sanctus, B.) Moral purity, holiness, sanctity, virtue, piety, integrity, honor, purity, chastity, etc.:

omnes cives sic existimant, quasi lumen aliquod exstinctis ceteris elucere sanctitatem et prudentiam et dignitatem tuam,

Cic. Fam. 4, 3, 2; cf.:

exemplum veteris sanctitatis,

id. Phil. 3, 6, 15:

deos ipsos innocentiā et sanctitate laetari,

Plin. Pan. 3 fin.:

si pudor, si modestia, si pudicitia, si temperantia poenae metu coercebuntur, non sanctitate suā se tuebuntur?

virtue, Cic. Fin. 2, 22, 73:

deos placatos pietas efficiet et sanctitas,

id. Off. 2, 3, 11; cf.:

sanctitas est scientia colendorum deorum,

id. N. D. 1, 41, 116:

quae potest esse pietas? quae sanctitas? quae religio?... cum quā (pietate) simulet sanctitatem et religionem tolli necesse est,

id. ib. 1, 2, 3; cf. id. Top. 23, 90.— Plur.:

deorum cultus religionumque sanctitates,

Cic. N. D. 2, 2, 5:

matronarum,

id. Cael. 13, 32; cf. Inscr. Orell. 2739; and:

pudorem sanctitatemque feminarum abrogare,

Liv. 34, 6; so,

dominae,

Tac. A. 14, 60:

docentis,

towards his pupils, Quint. 2, 2, 3:

ducis,

Flor. 2, 6, 40. —Of a man, chastity, Plin. Ep. 1, 12, 5; Vell. 2, 29, 3; Sid. Ep. 6, 10:

vir summae sanctitatis,

Treb. Pol. Trig. Tyr. 21:

sanctitas (orationis) Calvi,

Quint. 12, 10, 11; cf.:

sanctitas et ut sic dicam virilitas ab his (sc. veteribus Latinis) petenda,

id. 1, 8, 9 (v. sanctus, near the end).—As the title of a bishop, Cassiod. Var. 3, 37.